Jak należy wymawiać końcówkę -ed, którą mamy między innymi w czasownikach regularnych czasu przeszłego np. helped, cleaned oraz wanted?
Otóż końcówkę -ed czytamy jak [ɪd], [d] lub [t], w zależności od głoski, na którą kończy się bezokolicznik.
Bezokolicznik zakończony na /t/ lub / d/
1. Końcówkę -ed czytamy /ɪd/ (czyli „yd”) wtedy, gdy wymowa danego czasownika w formie podstawowej kończy się na [t] lub [d].
want – wanted
need – needed
seat – seated
start – started
suggest – suggested
invite – invited
hate – hated
decide – decided
ODTWÓRZ NAGRANIE
Bezokolicznik zakończony na głoskę dźwięczną
2. Końcówkę -ed czytamy [d], czyli nie wymawiamy „e” wtedy, kiedy wymowa danego czasownika w formie podstawowej kończy się na głoskę dźwięczną.
UWAGA: Pamiętaj zachować „dźwięczność” głosek dźwięcznych, np. b, g , w, n, z itd.
rub – rubbed
beg – begged
damage – damaged
love – loved
amaze – amazed
clean – cleaned
call – called
claim – claimed
play – played
enjoy – enjoyed
ODTWÓRZ NAGRANIE
Bezokolicznik zakończony na głoskę bezdźwięczną
3. Końcówkę -ed czytamy [t], czyli nie wymawiamy „e” oraz ubezdźwięczniamy „d” wtedy, gdy wymowa czasownika w formie podstawowej kończy się na głoskę bezdźwięczną.
help – helped
look – looked
sniff – sniffed
dance – danced
kiss – kissed
wash – washed
watch – watched
ODTWÓRZ NAGRANIE
Chcesz poczytać więcej o zjawiskach fonetycznych w angielskim? Sprawdź wpis o parach minimalnych.
